هدایت، در بحث عمارت عالى قاپو، که از بناهاى معروف و دیدنى اصفهان است مىنویسد:» عالى قاپو از دور به شکل سه طاس تخته نرد است که به مناسبت قطع و تناسب رویهم گذاشته، ایوان جلو آن مثل ایوان چهلستون است با ستون هاى چوبى رنگ شراب. ولى اسم ثقیل عالى قاپو به این بنا نمى چسبد، گویا از یادگارهاى زمان سلجوقیان است و باید شالوده آن در زمان ریخته شده باشد و در زمان صفویه در آن دخل و تصرف کرده باشند ولى به طور کلى اصفهان شهر کاملاً فارسى زبان است.
اصفهانى ها هیچ استعدادى براى یادگرفتن ترکى نشان نمى دهند.
حکایتى است معروف که یک نفر اصفهانى چندین سال در تبریز بوده وقتى که بر مىگردد به طور امتحان از او مىپرسند که: شتر را به زبان ترکى چه مىگویند؟
جواب مى دهد: ((ووَه))
دوباره مى پرسند که: بچه شتر را چه مى گویند؟
فکرى مى کند بعد مى گوید: هیچ نمى گویند، وقتى که بزرگ شد مى گویند ((ووَه)) این حکایت زرنگى و حاضر جوابى و روحیه اصفهانى را خوب مى رساند.