پس از اینکه محمدعلی شاه قاجار به پشتیبانى دولت روس مجلس را به توپ بسته، آزادیخواهان را سرکوب کرد، مردم ایران بخصوص در شهرهاى تبریز، رشت، اصفهان با جانفشانى و مقاومت خود، حکومت را به عقب نشینى وادار کردند، در مورد وقایع اصفهان در این دوران آمده است. اقبال الدوله حاکم اصفهان به دستور محمدعلیشاه درصدد سرکوب قیام مردم آزادیخواه اصفهان که به رهبرى حاج آقا نورالله در مسجد شاه (مسجد امام فعلى) مجتمع شده بودند برآمد.
اهالى بیدآباد در مسجد سید جمع شده، به اتفاق ملازمالاسلام به طرف مسجد شاه حرکت کردند، علیقلىخان و نایب محمد که ریاست این دسته را عهده دار بودند، با زحمت زیاد تفنگ و فشنگ تهیه کردند، اهالى لنبان هم که تحت ریاست حاجىآقا محمد شیروانى مجتمع شده بودند به آنها ملحق شدند. در نتیجه لنبانیها و بیدآبادىها دسته هاى مسلح تشکیل داده، مجاهدین مسلح نقاط مرتفع مسجدشاه را سنگر کردند، فرداى آنروز یک ساعت بعد از طلوع آفتاب، اقبال الدوله که توپهایى در عمارت عالىقاپو و عمارت توپخانه مستقر کرده بود، مسجد شاه را زیر آتش گرفت، که چند گلوله به منار مسجد که سنگر مبارزین بود اصابت کرد و عده اى مجروح شدند.
شلیک توپ به حدى بود که شهر را به لرزه درآورده، طوفان گرد و خاک و باروت فضاى میدان را مبدل به جهنم کرده بود، نیروهاى پیاده به طرف مسجد حملهور شدند. در همان گیرودار از طرف جنوب شرقى مسجد، قشون بختیارى وارد معرکه شدند و توانستند قواى دولتى را به موضع دفاعى بکشانند، پس از چند ساعت تیراندازى، عدهاى با بیرق سفید از در بازار مسگرها وارد میدان شدند و به مسجد آمده، اعلام کردند که اقبال الدوله حاکم اصفهان به کنسولگرى انگلیس پناه برده است، سربازها هم تفنگ خود را بر زمین گذاشتند و بدین ترتیب اصفهان به دست مردم افتاد. پس از آن با حرکت مبارزین از اصفهان و تبریز و رشت تهران نیز فتح و محمدعلیشاه تسلیم شد.