یکی دیگر از هنرهای دستی اصفهان قالیبافی است. در زمان صفویه این هنر که تا قبل از آن در اصفهان نشیب و فرازهایی را دیده بود به اوج ترقی رسید. در زمانی که شهر اصفهان به عنوان مرکز کشور انتخاب شد هنرمندان و معماران و کاشیکاران و خوشنویسان و صنعتگران بیشماری از اقصی نقاط به این شهر آمدند. در کارگاههای شاهی که قلمزنان و قلمکارسازان و خاتم سازان و…. در آنها به خلق شاهکارهای بینظیر مشغول بودند. قالیهای نفیس ابریشمین و ظریف نیز بافته میشد و بزودی شهر اصفهان مرکز داد و ستد قالیهای گرانبها گردید. در برخی گزارشهای جهانگردی و سیاحان به قالیهای نفیس و بینظیری اشاره شده که ایوانهای کاخ هائی مانند عالی قاپو و هشت بهشت و چهلستون و… بوسیله آنها مفروش شده بود. در زمان صفویه اصفهان یکی از مراکز مهم قالیبافی ایران گردید. کارگاههای بزرگی ساخته شد و هنرمندان به طرح نقشه و تهیه رنگ و بافت هنرمندانه پرداختند. این کارگاهها در جوار قصرهای سلطنتی پادشاهان صفوی یعنی بین چهلستون و میدان شاه قرار داشت. شاه عباس بر کارگاهها نظارت عالیه داشته است. به همین مناسبت از نظر طرح و نقش و رنگ و بافت و مصالح، از کیفیت مرغوب و عالی برخوردار بود. چنانکه سیّاحانی چون تاورنیه، شاردن و رابرت شرلی، اهمیت و عظمت این فرشها را در کتابهای خود ستودهاند و بسیاری از این فرآوردهها به موزههای جهان وارد شده و چون نگینی بر تارک موزههای معروف میدرخشند. با حمله افغانها در سال ۱۱۳۵ هجری برابر با ۱۷۲۲ میلادی و سقوط صفویان هنر قالیبافی نیز گرفتار رکود گردید و طراحان و بافندگان یا در جنگ کشته شدند و یا شهر اصفهان را ترک کردند.
پس از جنگ جهانی دوم بار دیگر قالی اصفهان مورد توجه قرار گرفت و طراحان اصفهان شروع به طراحی قالیچه هائی کردند که در دنیای آن روز و بخصوص اروپا مشتریانی داشتند. بزودی فرش اصفهان بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و طرحهای زیبای اسلیمی و لچک و ترنج همراه با بافت بسیار مرغوب قالیبافی را در عداد صنایع مهم اصفهان قرار داد. در حال حاضر با آموزش طراحی نقشه فرش در هنرستان هنرهای زیبا و برخی دانشگاههای هنر و استفاده از تجربیات اساتیدی مانند مرحوم عیسی بهادری، مرحوم ابوعطاء و مرحوم ارچنگ که از بهترین و مشهورترین طراحان فرش بودند. فرش اصفهان همچنان مشتاقان خود را حفظ کرده است. در نمایشگاههائی که برای عرضه فرشهای ایران تشکیل میگردد فرش اصفهان از نظر رنگ و طرح و بافت و کیفیت رنگها و سایر موارد در بین شهرهای ایران جایگاه والائی دارد.
آنچه از نوشتههای مورخین و باستانشناسان استنباط میشود اینکه هنر قالیبافی سالها بلکه قرنها پیش در این خطه وجود داشته و به تکامل رسیده است.