اصفهان شهر اصفهان
از فرقه ها و دسته هاى مشهورى که در گذشته در غالب شهر‌ها طرفدارانى داشت، دو دسته بزرگ حیدرى و نعمتى بودهاند. این دو دسته بخصوص از عصر صفویه تا قاجاریه با یکدیگر رقابت و نزاع مستمر و شدید داشته،گاه اوضاع شهر را به سختى آشفته میکردند. این درگیرىها بخصوص در ماه محرم و روز عاشورا به اوج خود میرسید و بهطور کلى در مراسم و مواقع رسمی و جشن‌ها و عزاداری‌ها و در هر گونه اجتماعات همگانى یک گروه علیه دیگرى خصومت میورزیدند.
تاورنیه در سفرنامه خود مینویسد: شاه عباس اول به جنگ حیدرى و نعمتى علاقه داشته و مکرر این دو فرقه را به جنگ با یکدیگر تشویق میکرد و از تماشاى آن لذت میبرد. در وقت جنگیدن حیوانات با یکدیگر در میدان شاه (مانند جنگ شیر و خرس، گاو و قوچ و خروسها و سایر حیوانات) این دو دسته با یکدیگر بر سر فتح و شکست جانوران شرط بندى میکردند و شاه در ابتداى امر بىطرف بود، اما هر حیوانى که غالب میشد به صاحبش ۵ تومان و گاهى ۲۰ تومان انعام میداد.
«میگویند در ابتداى ورود مسعود میرزا ظل السلطان به اصفهان به مناسبتى میان حیدریان و نعمتیان نزاع و کشت و کشتار میافتد، حاکم جدید از نزدیکان خویش کیفیت قضیه را جویا میشود و چون به اصل اختلاف و تقسیم شهر آگاه میگردد، و به او میگویند که حضرت والا هم طبق تقسیم شهر حیدرى هستید، اظهار بشاشتى فرموده، امر مینماید: حالا که ما حیدرى هستیم، بزنید پدر نعمتىها را در آورید».